Οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν ανάγκη από αξίες, ιδεώδη και ιδανικά
Του Κώστα Σακαρέλου
Φίλες και φίλοι, όλοι συμφωνούμε, πιστεύω, στο ότι ζούμε σε μια κοινωνία που μαστίζεται από πολύμορφη κρίση και, κυρίως, από κρίση αξιών. Ιδιαίτερα δε ανησυχητικό είναι το γεγονός πως το σαράκι αυτό κατατρώγει αργά και σταθερά και τα νιάτα της πατρίδας μας.
Επειδή όμως η γενίκευση και η ισοπέδωση δεν βοηθούν στην εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι, πραγματικά διαμάντια, που με τις συμπεριφορές και τις στάσεις ζωής τους κοσμούν το ανθρώπινο περιβάλλον, στο οποίο ζούμε και δραστηριοποιούμαστε. Τα θετικά πρότυπα έχουμε όλοι και όλες ηθική υποχρέωση να τα εντοπίζουμε, να τα αναδεικνύουμε και να τα προβάλλουμε, για να γνωστοποιηθούν και να βρεθούν μιμητές τους.
Εντρυφώντας στα «Μεσολογγίτικα Χρονικά», διάβασα κάτι που αξίζει, νομίζω, τον κόπο να το μελετήσετε, γι’ αυτό και το δημοσιεύω. Έγραφε η συγκεκριμένη εφημερίδα στις 20 Μαΐου του 1825 (αριθ. 40):
Αυτόμολος διηγείται τα εξής: «Γέρων τις ιερομόναχος επιάσθη από τους εχθρούς πλησίον της Ναυπάκτου. Τον ύβριζον οι Τούρκοι και τον ερράβδιζον, διότι εφόνευσεν εξ(ι) των ομοφύλων του. Και επειδή τον εβίαζον να μαρτυρήση πού έχει κατατεθεμένα τα ιερά του μοναστηρίου σκεύη και αυτός δεν εμαρτύρει, του έκοψαν την μύτην και τα ώτα. Αμετάτρεπτος ο σεβάσμιος πατήρ εις την σταθεράν του απόφασιν να μη δώση εις τας χείρας των απίστων τα ιερά σκεύη δια να τα καθυβρίζωσι, και τα μεταχειρίζωνται με τον αισχρόν της βαρβαρότητος τρόπον, ησύχως και με αφοβίαν τους λέγει: “Καλώς μου εκόψατε την ρίνα και τα ώτα, ούτω και ψήσατέ με εις την σούβλαν δια να δώσω το ανήκον πέρας της ζωής μου, καθώς οι νόμοι της πατρίδος μου διατάττουσι”, το οποίον και έγινε ούτως.»
Σχολιάζοντας την πράξη του ιερομονάχου, σημείωνε ο συντάκτης: «Δεδοξασμένον το όνομά σου, καρτερέ ιερομόναχε, άξιε του χριστιανισμού υπερασπιστά και των προγόνων σου διάδοχε!» (101)
Η ίδια εφημερίδα, στις 3 Ιουνίου του 1825 (αριθ. 44), έγραφε: «Περί το εσπέρας επληγώθη εις το μέτωπον ένας των πυροβολιστών μας του κανονοστασίου, ο Κοραής, ονομαζόμενος Αλέξανδρος Κούλουρης. Εις θαυμασμόν φέρει ο τρόπος με τον οποίον το ανδρείον τούτο παλικάρι εδέχθη την πληγήν. Αφ’ ού εκτυπήθη, εκάθισε και έδεσε με το μανδήλι το κεφάλι του δια να σταματήση το ρέον αίμα. Του επρόβαλον έπειτα οι σύντροφοί του να τον σηκώσωσι και να τον φέρωσι εις τον χειρουργόν. Όχι, απεκρίθη με ησυχίαν, ο γενναίος Έλλην. Δώστε μου καιρόν δια να σημαδεύσω πρώτον τρεις φοραίς ακόμη των Χαλδούπιδων τους προμαχώνας, και πηγαίνω να ιατρευτώ.» Και σχολιάζοντας την πράξη του μαχητή, σημείωνε ο συντάκτης: «Ιδού τινί τρόπω καταφρονούν οι Έλληνες τον θάνατον δια να υπερασπισθώσι την πατρίδα.» (104)
Παραπανήσια σχόλια είναι, πιστεύω, περιττά!
Αναρτήθηκε 1 Μαρτίου 2024 11:55